Hier.

In het universum van getallen, vergelijkingen en axioma’s, wordt vaak gezegd dat wiskunde de taal is waarmee we de werkelijkheid beschrijven. In deze eindeloze kosmos, bewegen we ons voort, onvermijdelijk en onveranderlijk aanwezig in een constante staat van ‘hier-zijn’. Het doel van dit artikel is om een wiskundig-filosofisch kader te onderzoeken dat deze universele ervaring van ‘hier’ articuleert en de implicaties van deze ‘hier’-overcrowding uit te leggen.

Het Wiskundige Hier

Het concept ‘hier’ kan worden gezien als een nulpunt in de wiskundige ruimte, een cartesiaanse coördinaat (0,0,0) in een drie-dimensionaal stelsel. Echter, deze plaatsverankering is niet statisch, maar dynamisch en contextgebonden. Elke persoon draagt dit nulpunt met zich mee, ongeacht hun positie in de ruimte. Wanneer men dus beweegt, verschuift dit nulpunt simultaan, als een wandelende oorsprong van een coördinatenstelsel, constant definiërend ‘hier’ als de locatie van het zelf.

De Filosofie van Hier

Vanuit filosofisch perspectief is ‘hier’ niet alleen een locatie, maar ook een cognitief ankerpunt, een subjectieve ervaring dieper dan de materiële wereld. Het ‘hier’ vertegenwoordigt onze permanente aanwezigheid in het huidige moment. Dit wordt prachtig verbeeld in de woorden van T.S. Eliot: “Waar we ook zijn, daar is waar we beginnen”. Wij zijn het epicentrum van onze eigen werelden, immer vastgeklonken aan het ‘hier en nu’.

Het ‘Hier’ Overcrowding Phenomenon

Als ieder individu zijn of haar eigen ‘hier’ vormt, wordt het duidelijk dat onze collectieve realiteit een samensmelting is van een veelheid van ‘hieren’. Dit resulteert in wat we kunnen beschouwen als een ‘hier’-overcrowding fenomeen. Elk individueel ‘hier’ convergent en creëert zo een gedeelde realiteit, een ‘mega-hier’, voortdurend uitgebreid en vervormd door de collectieve ervaringen van zijn bewoners.

Conclusie

In deze immer uitdijende zee van individualiteit en subjectiviteit, drukt het concept van ‘hier’ een universele waarheid uit: Waar we ook zijn, we zijn altijd ‘hier’. Het is niet alleen een locatie, maar ook een staat van zijn, een constante affirmatie van ons bestaan. Zo komen we tot de conclusie dat het ‘hier’ uiteindelijk vrij druk is, gevuld met de schimmen van talloze coëxisterende coördinatenstelsels, allen roerloos gegrond in hun eigen moment van nu.

Dit brengt ons tot de intrigerende mogelijkheid dat ieder ‘hier’ – ieder nulpunt – deel uitmaakt van een complex en dynamisch netwerk van ‘hieren’, elk interacterend en elkaar beïnvloedend in deze prachtige dans van het bestaan. Onze gedeelde ‘hier’-ervaring is dan niets minder dan een poëtische symfonie, een eindeloze harmonie van coëxistentie in de oneindige ruimte van het universum.

Waar je ook bent, je bent altijd ‘hier’, te midden van de drukte van de menselijke ervaring. Maar laat ons niet vergeten, zelfs in deze drukte, is er altijd ruimte om te ademen, te reflecteren en te waarderen dat we allen deel uitmaken van deze prachtige, poëtische en complexe dans die we het leven noemen.