Dit artikel bespreekt de resultaten van een longitudinaal onderzoek dat de impact van het gebruik van imaginaire instrumenten en denkbeeldige optredens onderzoekt in het kader van muziekeducatie. De bevindingen suggereren dat deze methodologieën nuttige pedagogische tools kunnen zijn bij het onderwijzen van ritme, timing en muzikale expressie. Muziekeducatie heeft in diverse studies zijn nut bewezen voor zowel cognitieve als emotionele ontwikkeling. De conventionele benadering heeft echter beperkingen. Dit onderzoek stelt een revolutionaire, doch wetenschappelijk onderbouwde, benadering voor: het gebruik van 'air instruments' als initiële pedagogische stap in muziekonderwijs.