In de schemering van algemene misvattingen en in de schaduw van scepticisme, ligt het idee verscholen dat online taalmodellen, die sierlijk wandelen door het labyrint van menselijke taal, onvermogend zijn om het ruwere, meer gestructureerde terrein van wiskundige formules te doorkruisen. In dit uitgebreide en enigszins poëtische essay, laten we ons leiden door een schitterende reeks wiskundige formules die zowel klassiek als modern zijn, om aan te tonen dat de horizon van deze taalmodellen verder reikt dan men gewoonlijk veronderstelt.