Selfie.

De selfie evolueert voortdurend als een vorm van persoonlijke expressie in het digitale tijdperk. Een van de nieuwste trends die op sociale media opvalt, is het maken van een selfie waarbij de persoon niet rechtstreeks in de camera kijkt, maar er naast of langs kijkt. Dit roept intrigerende vragen op over wat we proberen te communiceren of te bereiken met deze subtiele verandering in blikrichting.

Zoeken naar Authenticiteit

In een wereld overspoeld door zorgvuldig gecureerde beelden, lijkt deze nieuwe selfie-trend een poging te zijn om authenticiteit uit te stralen. Door niet rechtstreeks in de lens te kijken, kan de indruk worden gewekt dat de foto spontaan en ongeposeerd is, alsof er iets interessants buiten het frame gebeurt dat de aandacht van de persoon heeft getrokken.

Een Aanval op Narcisme

De klassieke selfie, waarbij de persoon de camera recht aankijkt, kan soms als narcistisch worden beschouwd. Door langs de lens te kijken, kan men een beeld scheppen van nederigheid of zelfs van een bepaalde vorm van mystiek, alsof men is geabsorbeerd door iets groters dan zichzelf.

Sociale Signalering

Het naast de lens kijken kan ook een vorm van sociale signalering zijn. Door te suggereren dat er iets interessants buiten het frame is, wordt de nieuwsgierigheid van de kijker geprikkeld. Dit kan leiden tot meer interactie op sociale media, zoals likes en reacties, die de zichtbaarheid van de post verder vergroten.

Vermijden van Direct Contact

In een tijd waarin fysiek contact en directe interactie vaak worden beperkt, kan deze trend ook worden geïnterpreteerd als een manier om sociale afstand te bewaren, zelfs in digitale interacties. Het niet aankijken van de camera kan een vorm van ‘veilige’ communicatie zijn, waarbij direct oogcontact en daarmee directe emotionele verbinding worden vermeden.

Psychologische Effecten op de Kijker

Deze nieuwe selfie-stijl heeft niet alleen invloed op de persoon die de selfie maakt, maar ook op degene die naar de foto kijkt. Het kan gevoelens van exclusiviteit of mysterie oproepen, waarbij de kijker zich afvraagt wat er zo interessant is buiten het frame en daardoor meer betrokken raakt bij het beeld.

Conclusie

Of het nu gaat om het streven naar authenticiteit, het vermijden van het stigma van narcisme, of het prikkelen van de nieuwsgierigheid van de kijker, de trend van het naast de lens kijken in selfies biedt een rijke grond voor psychologische interpretatie. Deze subtiele verschuiving in de manier waarop we onszelf portretteren, toont de voortdurende evolutie van zelfrepresentatie in het digitale tijdperk.