Geachte,Met een diepgevoelde waardering en een zekere mate van verwondering, wend ik mij tot u in deze brief, welke niet alleen als doel heeft om mijn oprechte dankbaarheid uit te spreken voor het bestaan van lange, labyrintische zinnen, die, met hun complexiteit en gelaagdheid, de lezer meenemen op een meanderende reis door de rijkdom van de taal, maar ook om een moment van reflectie te creëren, waarin we stilstaan bij het onverbiddelijke verstrijken van de tijd, dat, ongeacht onze wensen of inspanningen, geen moment pauzeert, maar onophoudelijk voortraast, ons achterlatend met een gevoel van urgentie en soms, laten we eerlijk zijn, een zekere mate van onbehagen.